Yıl 1978 yeni albümünü çıkaran Dylan bi kına gecesine gitmek için lacileri çekmiş. Ceketin cebinde de bir tane küçük altın var. Ayakkabılar da sivri burun aman gözlerden kaçmasın. Yalnız saçları varoş dikişi yapmamış ona üzüldüm. Bu saç stiline ne dendiğini bilmiyorum ama bi saniye:
/\
/ \
/ \
---------
Saçlar böyle dikiliyor, çevresi de aşağı doğru Jagler jöleyle indiriliyor. Ayrıca yukarıda yaptığım şekil, ASCII mesaj dönemindeki saçmasapan resimleri hatırlattı. Fotoğraf da Tarlabaşı'nda çekilmiş, yani adeta "Ben varoşların çocuğuyum aslında" havası vermek istese de, ona cevabım hazır tabii ki pek sevgili okur "SENİN BLONDE ON BLONDE ZAMANLARINDAKİ ATKILI DÖNEMİNİ DE BİLİRİZ ARTİST!"
Durum şöyle, hani başlayanlar The freewheelin, Highway 61 Re-visited, Blood on the Tracks'le girer, ya da aranızda bu şekilde tanışmış olan var mı bilmiyorum ama One more Cup of Coffe Bob Dylancılığı var, onunla tanışıp en ileri dönemde de muhtemelen Knockin on Heavens Door'un onun şarkısı olduğunu öğrenip insanlığa genel kültür şovu yapar. Çok teşekkürler, umarım All You Need is Love Beatles'cısı bi kız bulup ömrünün sonuna kadar mutlu mesut yaşarsın. Aman eve pahalı plazma TV alıp, dijitürkteki şu alternatif gibi olan radyoları da açmayı unutma!!! Akşamları da bi zahmet NatGeo(tabii o kadar çok izliyorsun ki artık NatGeo demen normal bu kanala) izle. Hay Allah'ım ya, devam edicem albümden bahsedememekten korktuğum için edemiyorum. Ama!!! Hamileyken hep Strauss, Bach dinlettik çocuğumuz artık ne olur belli değil, ufak bi piyanoyla beraber doğar,ilk boku da muhtemelen Mozart Plağı şeklinde olur galiba ehihehe! diyen de sizsiniz. (Plak çünkü kötü sesle zarar vermek istenmiyor bebeğe, yoksa boyutları yüzünden değil.) Allah Belanızı versin be, iyici zıvanadan çıkardınız beni!
Neyse, Street Legal, tekrar doğuş sürecinden önceki son albüm. Yani Slow Train Coming, Saved, Shot of Love'la beraber Gospel yapmasından önceki son albüm. Birden Hristiyanlığa dönüyor "born again period" diyorlar buna. Street Legal'ın son şarkısı zaten hafiften belli ediyor bunu. Zaten John Wesley Harding'de de bir sonraki albüm Nashville Skyline ile Country'ye geçeceğini göstermemiş miydi?Street Leagl çok harika bir albüm değil, hele Blood on the Tracks'le karşılaştıranın elleri tutulur, ama burada alto saksofon kullanılan şarkılar var ve hafiften klarnet sesi gibi geliyor, o yüzden bazı şarkılar harika, kendiniz keşfedin teker teker sayamam şimdi.
Yalnız, Changing of the Guards var giriş şarkısı, o Patti Smith'in Twelve albümünde tekrar yorumladığı bir şarkı, onunki de çok güzel bir yorum. Dylan'ın üstüne çok düşülmemiş koroları ve enstrümanların yoğunluğu şarkıyı biraz daha dolgun yapıyor, Patti Smith'in çok zayıf bir at gibii. Ya da öyle değil mesela, Dylan'ınki baharatlı çubuk kraker, ama Smith'in ki sade çubuk kraker. Her ne kadar diğer çeşitleri sevsek dahi, o sadeyi de arada sırada yemek isteriz. Gerçi keşke Dylan'ınki abartılmamış olsaydı da Patti Smith'in ki dolgun olsaydı. O zaman, "Her ne kadar farklı çeşitler de olsa, o ilk çıkana dönmek isteriz aslında." diyerek, güzel bir Sabah Gazetesi benzetmesi yapabilirdim belki, ama olmadı.
Geçenlerde bir kitap okuyorum herif hakkında, Saved albümü çıktığı zaman bazı Dylanperverler "ATTENTION! This is the worst Dylan album ever" diye etiketler yapıştırıyorlarmış plakçılarda. Buna da yine Amerikan Kovalaklığı deyip geçiştiriyoruz. Dylanperverlikte çok acaip oldu ya. Kurtuluş Savaşı dönemindeki Yararlı-Zararlı Cemiyetler gibi. Dylanperver Vatan Cemiyeti.
Neyse, bu adamı seviyorsanız ama çok ilerlememişseniz bu albümlerinde, Street Legal'a bakın derim.
P.S:Bir de o çiftlere sesleniyorum, belki klasik müzik dinletmek istemezler de biraz daha entelektüel gibi isyankar gibi bir tercih yapmak isterler. İşte onlara da bunu öneriyorum:
http://www.rockabyebabymusic.com/ecom2/index.php/catalog/category/view/limit/all/id/3/
Bu arada The Smashing Pumpkins'inki o kadar sevimli olmuş ki, poster olarak satsalar alırım.
0 yorum:
Yorum Gönder